Zaman öylece akıp gidiyor, hayat öylece geçiyordu Sanki tutamıyor, tutunamıyor sadece seyrediyorum Bazen buğulu bazen de berrak bir camdan. Oyuncu çok tanıdık. Geçmişin sesleri bir gün gelecek, geleceğin sesleri bir gün geçecek gibi Bugün var, yarın yok gibi. Sanki her şey boş gibi Sevdiğim kadar nefret ediyorum, öfkem kadar hassasım İyiliğim kadar kötüyüm, hafifliğim kadar

Açmamış çiçeklerin kokusu etraftaki, Resmedilmemişti gökyüzü, yıldızlar Bahar çiçekleri deste deste, rengarenk Sadece benim ve senindi. Şafak vakti arıyorum en çok seni Notaların ahenkli kıpırtısı beni sana götürüyor Tatlı bir tebessümün kalbimi sarıyor Gülen gözlerin derinden yansıyor Mısralara gizledim, notalara sakladım, Resimlere çizdim, kitaplara yazdım Anlatabilmek için ben seni, Yokluğunda yaşatan beni Sultan Öztoprak, 28.03.2013

Bir çocuğun tebessümü Bir gülün büyülü kokusu Sevgilinin teninin sıcak dokunuşu Bir tomurcuğun uyanmaya başlaması Bir filizin fışkırması yer çekime inatla Güneşin dalışı uzaktan mehtaba El emeği, göz nuruyla hazırlanmış elişine bakış Annenin yavrusuna sarılışı Bir fıkraya katılarak gülmek Yok olmanın güzelliğini tatmak Farkında olmak yaşamın kendi dengesinin İşte bunlar bize kalan bazı hatıralar bu

Gerçekler farklıymış bildiklerimden meğer bildiklerim yalanmış Olgunluk; yaşamak, yaşlanmak değilmiş, kendini bilmekmiş Değerli görünen, anlamsızmış; anlamsız olan değerli Mutluluk; karşılıksız sevgiymiş, tutkuyla bağlanmakmış Dünya küçüldükçe insan, insan küçüldükçe dünya büyüyormuş Zenginlik, paylaşılanmış; paylaşılmayan ağırlık yapan yükmüş Güzelmiş; seven, sevilen; güzel gören, sevgi dolu bakışlarmış Zaman değil, hayatlarımızmış geçip giden Sultan Öztoprak 22.04.2013

Usul usul akıyordu, bir o kadar kararlı devam ediyordu yoluna Yavaş yavaş geçiyordu, bir o kadar hızla ve geri dönüş olmaksızın Coşkuyla, neşeyle yaşıyordu, sonucunu sorgulamadan, sebep aramadan Biliyordu bir şeyi kazandığında başka bir şeyi kaybettiğini Aslında çıksa da merdivenlerden yukarı hızla, aynı zamanda iniyordu tersine yaşamda Paylaştıkça çoğalıyordu sevgisi, değerleri, hazinesi inadına biriktirmeden Büyüyordu

Seçtiğim olsa yaşadığım ve o da sorgusuz olsa Önyargılarımdan arınsam, yorum yapmasam içimden herkes ve her şey için Kabul etsem hayatı, insanları olduğu gibi kendimi de dahil Kucaklasam benden farklı olanı, sevsem onları karşılıksız, şartsız Paylaşsam her şeyi yargılamadan onları Yarışmasam, sonunda yorulan ben oluyorum bazen de yarışı terk edip Özgür olsam içimdeki sesler gürlerken,

Derinden baktın mı yüzeyleri aşarak Kararmış ışık gördün mü, ışığı olan karanlık gibi Ağlarken güldün mü, gülerken ağlar gibi Ağlamanın gülmek kadar güzel olduğunu bildin mi Duygularınla duydun mu seslerin ötesini Sevda çektin mi varlığında yokmuş gibi Severken nefret ettin mi, nefret ederken sever gibi Sevgin nefreti, nefretin sevgiyi besledi mi Teninle hissettin mi anlatılmaz

Yorulmuştu adeta içindeki serzenişleri sustururken Kırılıyordu cesareti geçtikçe zaman, diğerleri gürledikçe Yine sustu, yeniden sustu, bıraktı kendini derin bekleyişe Bilmeliydi ki suskunluğun tek çaresi cesaretti, yılmamaktı inadına yenilmeden başkalarına Aldırmamalıydı diğerine, yola devam etmeliydi sadece içindeki sese kulak vererek Anlamaz, bilmez, sormaz, görmez onlar; derin de olsa, büyük de olsa içindeki yara Ümitti onu da

Sevgimin dili yok, kalbi var Nefretimin adaleti yok, isteği var   Mutluluğumun hesabı yok, hazzı var Öfkemin arayışı yok, pişmanlığı var   Sevdamın mülkiyeti yok, sevgisi var Sensizliğimin ifadesi yok, boşluğu var.   Aşkımın zamanı yok, anı var Yalnızlığımın dostu yok, yükü var   Anlayışımın cahilliği yok, olgunluğu var, Küskünlüğümün saygısı yok, bencilliği var Huzurumun